Anna Karenina

Öncelikle şu konuda anlaşalım, uyarlama filmler gerçekten zor. Kendimden bilmiyorum ama düşününce bile zorluğu anlaşılıyor. Her şeyden önce dönem filmi olarak aktarılması gerekiyor ve bu bile başlı başına bir iş, hele ki söz konusu olan bir Tolstoy eseri ise. Anna Karenina Tolstoy’un en önemli eserlerinden birisi bence. Bu zamana kadar tam 13 kere uyarlanan bir eser. Yönetmen Joe Wright. Bana göre, müthiş bir iş çıkarmış. Wright’ın dönem filmi çekme konusunda ki başarısı, daha önce “atonement” ve “pride and prejudice” da kanıtlanmıştı. Bu filmde de kitaba tamamen bağlı kalmış. Geçişler olağanüstü olmuş. Bu geçiş konusuna da değinmek istiyorum. Bu filmde farklı bir yöntem izlendiği için, geçişler ya sevilir ya nefret edilir. Ben sevenler arasındayım.

Anna rolünde Keira Knightley vardı. Başarılı bir oyunculuk olmuş ama Anna’nın ağırbaşlı yönünden ziyade aşkı için sınır tanımayan yönünü daha çok ortaya çıkarmış. Jude Law, Anna’nın kocasını oynuyor. İçine dönük, sevgisi için susan, yer yer tutkulu, çaresiz aşık rolünün hakkını vermiş. Taylor Johnson ise beni büyüledi. Başka filmlerde de görmek istiyoruz kendisini, hep görmek istiyoruz. Hollywood sineması’nın aranan jönlerinden olsun, yerine kimseler konamasın istiyoruz. O derece.

Kitabı okumadıysan, (okumadıysan gözüme gözükme) o dönemin Çarlık Rusyası, köylüleri, toprak efendileri, aşkı, alt sınıfı, üst sınıfı, ekonomisi, politikası, köylüleri hakkında bir çok şey öğrenebilirsin. Bununla bitmiyor. Edebiyat, müzikal, tiyatro ve dansın sinemayla bütünleştiği bir film olmuş. Görsel ve duyumsal şölen.

Unutulmaz sahneler arasında ise; bir vals sahnesi vardı ki Anna’nın siyahlar içerisinde salonun ortasında dans ettiği. Bir sahne ancak bu kadar aşk ve gerilim yüklü olabilir.

Tolstoy efendi bir yerlerden izliyorsa, kesin yüzünü güldüren bir film olmuştur. Arşivlik bir film. Bir de ben dönem filmlerine bayılırım.