Cem Yılmaz "CM101MMXI FUNDAMENTALS"

Türkiye’yi güldüren adam. Bu güne kadar gösterilerine dört defa gittim, sinemada oynamaya başlayınca, haftasında sinemaya da gittim. Her seferinde verdiğim paranın hakkını aldım çünkü her defasında kahkahalarla güldüm. Sinemada gösterilmesi de çok iyi düşünülmüş. Herkes gitsin, görsün. Bol bol gülsün. Adam komedyen mi? Komedyen. Güldürüyor mu? Fazlasıyla güldürüyor. Benim yüzümde çalışmayan kas kalmıyor. O derece. Sinema gösterisini izlemeni tavsiye ederim.

Esprilerinde teknolojiden tut da, kadın erkek ilişkilerine, yurt dışında yumurcağa dönen Türk’e kadar bütün tespitleri gerçek. İnanmayacaksın ama “beni güldüremiyor o kadar, birkaç kere gülümsedim sadece” diyen insanlar gördüm. Neye güldüklerini çok merak ediyorum. Bu esprilere gülmeyip, Şahan’a mı gülüyorlar yoksa diye düşünmüyor değilim.  Adam “bir tat bir doku” günlerinden beri bizden örnek veriyor. Bizim hakkımızda yaptığı tespitler o kadar doğru ve o kadar gerçek ki,  80’lerde çocukluk ve ergenlik dönemini yaşayan birçok insan “bir tat bir doku” gösterisi sayesinde saçma sapan alışkanlıklarından vazgeçti. Tuvalet bekleme alışkanlığı bunun en basit örneğidir.  

Sinema gösterisinde, beni koparan ve aklımda kalan bir iki cümlesini seninle de paylaşayım. “artiste, artistlik yapma denen bir memlekette yaşıyoruz” ve “amerikana dayayacaksın. Bakın politik mesajda verdim” demesi. Böylece politik espride yapmış oldu. Bir de neden bu kadar merak ediliyor ki, Cem Yılmaz’ın görüşü. Adam Atatürk’e olan sevgisinden oğluna Kemal adını verdi. Daha ne yapsın? Politik espri yapsın da, gösterileri mi yasaklansın?

Neyse, konuyu bağlıyorum. Sonuçta; kıyafetinde, filmlerinde, sevgisinde, tavırlarında, TV programlarında, yaşam biçiminde hatta trafiğinde bile arabeske doyamayan bu ülkede ben bu adama deli gibi gülüyorum. Üstelik bütün bunlara komik bir gözle bakmamı sağlıyor.  Sevmeyeyim, övmeyeyim de ne yapayım?