Haziran’ın
başında Denizli ye gidiyorum. Şimdiden bir heyecan bastı ki sormayın.aşağı
yukarı bir yıl oldu gitmeyeli. Nasıl özledim nasıl özledim anlatamam.
Asıl konu
benim Denizliye olan özlemim değil tabi ki. Asıl konu; benim yandan yeğenlerim.
Kuzenlerimin bıcırık çocukları. Bu bıcırıklardan iki tanesi Denizli de. Onlar
benim nasıl yandan yeğenimse, ben de onların yandan halaları oluyorum.

Pın da bir
arkadaşının oğluna hediye alacakmış. Benim hediyelerim kızlara. Buluştuk
Cevahir de. Avare avare gezmek için değil de, belli bir amaç için bir araya
geldiğimizi düşünerek daldık dükkanların çocuk kıyafeti satan bölümlerine. Daha
önceden hiç bu kadar ince eleyip de sık dokumamıştım bu konuyu. Neler yapmışlar
neler. O kadar güzel şortlar, tshirtler, elbiseler var ki kız çocuklar için,
“bu tshirtün benzerinden kendime bulsam ne güzel olur, ay ben de kendime böyle
bir şort alayım” diye düşünürken buldum kendimi. Sonra birden irkilip tekrar
amacıma yöneldim.
Amacım
doğrultusunda işlemi başarıyla tamamladım. “you have to visit my blog” yazan
pembe bir tshirt (hehehhe, kendime o yazıdan pay çıkarmasam ölürdüm, aynısından
bende de olsa super olurdu.), bir şort ve bir elbiseyle alışverişimi
tamamladım. Sonuç ise bende olduğu gibi olacak. Yılda bir kere görülen ama hep çok
sevilen, cici kıyafetler alan biricik halaları olucam. Ve buradan söylüyorum,
lafım amcalarına, hiç biriniz halaları kadar sevilemeyeceksiniz.
PS: Yıllar
sonra bunu okuyup, halamız biz daha mini minicikken blogunda bizden bahsetmiş
diyerek ayrıca sevinecekler. Ve o an ben hem güzel hediyeler alan hem de
yazılarında onlardan bahseden biricik halaları olarak zirveye oturucam. En çok
ben sevilicem beeeen J
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder