Yeğen Sevgisi

Haziran’ın başında Denizli ye gidiyorum. Şimdiden bir heyecan bastı ki sormayın.aşağı yukarı bir yıl oldu gitmeyeli. Nasıl özledim nasıl özledim anlatamam.

Asıl konu benim Denizliye olan özlemim değil tabi ki. Asıl konu; benim yandan yeğenlerim. Kuzenlerimin bıcırık çocukları. Bu bıcırıklardan iki tanesi Denizli de. Onlar benim nasıl yandan yeğenimse, ben de onların yandan halaları oluyorum.

Ben küçükken dayımlar İstanbul’dan Denizliye gelirlerdi. Her gelişlerinde de bizi hediyelere boğarlardı. Ne sevinirdim onlar gelirken. Yılda bir kere bile gelseler bilirdim ki beni düşünecekler gelmeden önce, benim için alış veriş yapacaklar, beni düşünerek bana bir şeyler alacaklar. E durum böyle olunca dört gözle gelmelerini beklerdim. Annem “dayınlar geliyorlarmış” dediğinde, ev, Sim le benim sevinç çığlıklarımızla inlerdi. Ben büyüklerimden böyle gördüğüm için, “kendi üzerime düşeni yapayım” diyerek, uzakta yaşayıp, yılda bir kere görülen  hala olmanın birinci görevi, yani hediye seçimi için çocuk giyim dükkanlarının altını üstüne getirmeye  karar verdim.

Pın da bir arkadaşının oğluna hediye alacakmış. Benim hediyelerim kızlara. Buluştuk Cevahir de. Avare avare gezmek için değil de, belli bir amaç için bir araya geldiğimizi düşünerek daldık dükkanların çocuk kıyafeti satan bölümlerine. Daha önceden hiç bu kadar ince eleyip de sık dokumamıştım bu konuyu. Neler yapmışlar neler. O kadar güzel şortlar, tshirtler, elbiseler var ki kız çocuklar için, “bu tshirtün benzerinden kendime bulsam ne güzel olur, ay ben de kendime böyle bir şort alayım” diye düşünürken buldum kendimi. Sonra birden irkilip tekrar amacıma yöneldim.

Amacım doğrultusunda işlemi başarıyla tamamladım. “you have to visit my blog” yazan pembe bir tshirt (hehehhe, kendime o yazıdan pay çıkarmasam ölürdüm, aynısından bende de olsa super olurdu.), bir şort ve bir elbiseyle alışverişimi tamamladım. Sonuç ise bende olduğu gibi olacak. Yılda bir kere görülen ama hep çok sevilen, cici kıyafetler alan biricik halaları olucam. Ve buradan söylüyorum, lafım amcalarına, hiç biriniz halaları kadar sevilemeyeceksiniz. 

PS: Yıllar sonra bunu okuyup, halamız biz daha mini minicikken blogunda bizden bahsetmiş diyerek ayrıca sevinecekler. Ve o an ben hem güzel hediyeler alan hem de yazılarında onlardan bahseden biricik halaları olarak zirveye oturucam. En çok ben sevilicem beeeen J