Geçen Pazar, kendi DVD kuşağımda, 2012’nin ilk aylarında vizyona giren The Five Year Engagement’ı ( Uzatmalı Nişanlım) seçtim. Sim’le soğuk Pazar akşamına yaraşan, romantik komedi tadında, bizi fazla yormayacak, çaylarımızı içip, kurabiyelerimizi yerken, mutlu mutlu ( yüzümüzde salak bir gülümsemeyle ) izleyebileceğimiz bir film olsun istedik. Doğru tercih yapmışız sayılır.
Yönetmeni Nicholas Stoller, oyuncular ise Jason Segel ( ki ben How I Met Your Mother’dan beri severim kendisini. Lily’e olan düşkünlüğü sayesinde, yakışıklı olmasa da, her genç kızın koca adayı oldu) ve Emily Blunt (pek bir şey yazmak istemiyorum hakkında, kıskançlıktan saçmalayabilirim)
Jason Segel açısından filmi değerlendirmek istiyorum. Kesinlikle, bir “Forgetting Sarah Marshall yada I Love You Man” değil. Kötü de değil. Arasında bir yerlerde.
Filmde “kariyer-ilişki” ikilemine ya da sorunsalına, (artık her neyse) değiniyor. Filme başlarken, Jason ve Emily ikilisinin başından bir sürü sinir bozan, saçma sapan olay geçeceğini tahmin ediyorsun fakat yine de bir yerden sonra “yok artık ama yaa” demekten de kendini alamıyorsun.
Filmde çok beğendiğim bir iki sahne var. Bunlardan birisi, Elmo ve kurabiye canavarı sahnesiydi. Diğeri ise son sahnelerden birisiydi. Şimdi anlatıp, olayı bitirmek istemiyorum, izlersen sen zaten anlarsın hangi sahneden bahsettiğimi.
Romantik komedilere göre biraz uzun bir film ama yine de sıkıcı değil. Değindiği konu çok tanıdık gelince, (günümüz ilişkilerinin sorunu, malum) sıkılmadan, saate bakmadan izledik.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder